    Bu iki Hadîs-i Şeriften alınan bir ilhamla, Risâle-i Nur’u yazmanın dünyevî ve uhrevî pek çok faidelerinden, Risâle-i Nur’da beyan edilen ve şâkirdlerinin tecrübeleriyle tasdik edilen yalnız birkaç tanesini beyan ediyoruz. Beş türlü ibâdet 1— En mühim bir mücahede olan ehl-i dalâlete karşı ma’nen mücahede etmektir. 2— Üstadına neşr-i hakîkat cihetinde yardım sûretiyle hizmet etmektir. 3— Müslümanlara îman cihetinde hizmet etmektir. 4— Kalemle ilmi tahsil etmektir. 5— Ba’zan bir saati bir sene ibâdet hükmüne geçen, tefekkürî olan bir ibâdeti yapmaktır. 1— Rızıkta bereket. 2— Kalbde rahat ve sürur. 3— Maişette sühulet. 4— İşlerinde muvaffakıyet. 5— Talebelik faziletini almakla, bütün Risâle-i Nur talebelerinin has dualarına hissedar olmaktır. 1— Âyât-ı Kur’âniyenin işâretiyle, îmanla kabre girmektir. 2— Bütün şâkirdlerin ma’nevî kazançlarına, Nur dâiresindeki şirket-i ma’nevîye sırriyle, umum onların hasenatlarına hissedar olmaktır. Hem bu talebesizlik zamanında, melâikelerin hürmetine mazhar olan (Hâşiye) talebe-i ulûm-u diniye sınıfına dahil olup âlem-i berzahta -talii varsa, tam muvaffak olmuşsa- Hâfız Ali ve “Meyve”de bahsi geçen meşhur talebe gibi; şüheda hayatına mazhar olmaktır. Hâşiye: Bazı ehl-i keşfin kat’i müşahedesiyle sabittir. Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
